اثر ترکیبات محیط کشت بر تولید آنزیم هیالورونیداز توسط جدایه باسیلوس

زمینه و هدف: امروزه آنزیم هیالورونیداز در پزشکی، داروسازی، مهندسی بافت، انکولوژی و چشم‌پزشکی کاربرد گسترده‌ای دارد. اهمیت درمانی هیالورونیداز براساس شکست هیالورونان در بافت‌ها می‌باشد که موجب افزایش نفوذپذیری غشا، کاهش ویسکوزیته و تسهیل انتشار مایعات تزریق‌شده می‌شود. هیالورونیداز به‌عنوان ماده جانبی، جذب و انتشار داروهای تزریقی مثل آنتی‌بیوتیک‌ها را تسریع و افزایش می‌دهد، و کارآیی بیهوشی‌های موضعی را بهبود می‌بخشد. امروزه تولید این آنزیم توسط میکروارگانیسم‌ها مورد توجه قرار گرفته است. نظر به اینکه محیط کشت BHI براث محیط گران‌قیمتی است و نمی‌تواند به‌عنوان یک محیط کشت با صرفه از نظر اقتصادی، برای تولید صنعتی آنزیم هیالورونیداز توسط میکروب‌ها به کار رود؛ لذا در این مطالعه تلاش گردید تا محیط کشت سنتزی طراحی شود که تولید آنزیم را در حد محیط BHI براث (Unit/ml4/7) داشته باشد و ضمناً از لحاظ اقتصادی نیز مقرون به‌ صرفه باشد. روش بررسی: در این تحقیق از جدایه G8 جداشده از خاک بهشت زهرای تهران به‌عنوان سویه بومی تولیدکننده آنزیم هیالورونیداز استفاده شد. این جدایه نوعی باسیل اسپوردار هوازی است. در بررسی انجام‌شده علاوه بر تعیین نوع ترکیبات محیط کشت، میزان غلظت آنها نیز در محیط کشت سنتزی توسط طراحی تاگوچی به دست آمد. سنجش میزان تولید آنزیم به کمک روش کربازول صورت گرفت. یافته‌ها: در این مطالعه، تولید آنزیم توسط جدایه G8، با استفاده از طراحی تاگوچی در محیط کشت حاوی فروکتوز g/l5، عصاره مخمر g/l15، کلرید آمونیوم g/l10 همراه با دور شیکر rpm250 صورت گرفت. میزان تولید آنزیم در این شرایط unit/ml04/8 گزارش گردید که میزان قابل توجهی است. نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده از این پژوهش می‌تواند جهت طراحی محیط‌های کشت صنعتی و تعیین شرایط فیزیکوشیمیایی محیط کشت نظیر میزان هوادهی برای تولید بهینه آنزیم هیالورونیداز توسط جدایهG8  به کار رود.